Nieruchomości Konin

nieruchomości, mieszkania konin, domy, działki, grunty, lokale, sprzedaż, kupno, wynajem, zamiana

Mur oporowy - Samodzielna budowla w postaci ściany. Stawia się go po to, by odrodzić skarpę i powstrzymać osuwanie się z niej ziemi. Grubość muru wynosi od 1/3 do 1/5 jego wysokości. Wymaga fundamentu i zabezpieczenia przed działaniem wód gruntowych.

Kredyt hipoteczny - wkład własny - Wkład własny to środki finansowe, które powinien posiadać kredytobiorca, niezbędne w celu sfinansowania zakupu lub budowy kredytowanej nieruchomości. Wysokość wymaganego wkładu własnego zależy od oferty danego banku. Obecnie większość banków nie wymaga wkładu własnego dla kredytów w PLN, a niektóre finansują ponad 100% wartości nieruchomości (np. z przeznaczeniem na remont czy wykończenie). Minimalna wysokość wkładu własnego jest ustalana w zależności od waluty, w której brany jest kredyt, okresu kredytowania oraz oferty danego banku. Wkładem własnym mogą być: działka budowlana, na której ma być prowadzona inwestycja; zaliczki wpłacone na poczet ceny nabycia nieruchomości lub wykonania robót budowlanych, oszczędności zgromadzone w Kasie Mieszkaniowej, lokaty bankowe lub inne środki zgromadzone na rachunkach bankowych.

Grubość spoin - W tradycyjnych konstrukcjach (mur) wynosi od 6 do 40 mm. Od grubości spoiny zależy m.in. termoizolacyjność budynku oraz odporność na powstawanie spękań. Im grubsze są spoiny, tym słabsza jest konstrukcja ściany i tym więcej ciepła może uciekać z budynku.

Podnajem - to oddanie przedmiotu najmu (w całości lub części) innemu podmiotowi w dalszy najem. Zarówno najemca, jak i osoba trzecia odpowiadają względem wynajmującego za używanie rzeczy najętej zgodnie z ustaleniami z umowy. Stosunek wynikający z zawartej przez najemcę umowy o podnajem rozwiązuje się najpóźniej z chwilą zakończenia najmu.

Samowola budowlana - legalizacja - Przed wydaniem decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzieleniem pozwolenia na wznowienie robót powiatowy inspektor nadzoru budowlanego ustala wysokość opłaty legalizacyjnej. Zgodnie bowiem z ustawą Prawo budowlane legalizacja samowoli dopuszczalna jest jedynie po wniesieniu stosownej opłaty legalizacyjnej. Jeśli inwestor nie uiści jej, to również otrzyma nakaz rozbiórki. Nawet wtedy, gdy spełni wszystkie inne wymogi stawiane przez prawo budowlane. To właśnie konieczność uiszczenia opłaty legalizacyjnej sprawia w praktyce bardzo wiele problemów inwestorom i powoduje, że niezbyt duża liczba obiektów jest legalizowana. Opłaty legalizacyjne są bowiem bardzo wysokie i mogą wynosić nawet 200 tys. zł. Wysokość tej opłaty jest uzależniona od rodzaju obiektu i celu, jakiemu ma służyć, oraz od jego kubatury. Biorąc pod uwagę te parametry, za legalizację np. ogrodzenia działki musimy zapłacić 5 tys. zł., legalizacja garażu lub budynków gospodarczych kosztuje 25 tys. zł, a koszty legalizacji domu jednorodzinnego wynoszą aż 50 tys. zł. Najwięcej za legalizację będą musieli zapłacić jednak inwestorzy lub właściciele dużych domów wielorodzinnych, hoteli lub obiektów przemysłowych, gdyż w tym przypadku opłata legalizacyjna wynosi aż 200 tys. zł. Przy obliczaniu wysokości opłaty legalizacyjnej nie ma znaczenia, czy inwestor wybudował np. cały dom bez pozwolenia, czy też dokonał tylko jego rozbudowy. W obu przypadkach wysokość opłaty legalizacyjnej będzie taka sama i będzie wynosiła 50 tys. zł, ponieważ przy jej obliczaniu będziemy brali pod uwagę powierzchnię całego domu, a nie tylko powierzchnię dobudowaną do domu. Wymierzoną karę, czyli de facto opłatę legalizacyjną, wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia w przedmiocie jej ustalenia w kasie właściwego urzędu wojewódzkiego lub na rachunek bankowy tego urzędu.

pomieszczenie garażowe - pomieszczenie w budynku mieszkalnym jednorodzinnym albo pomieszczenie w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przynależne do lokalu mieszkalnego przeznaczone do parkowania pojazdów mechanicznych.

Ryzyko stopy procentowej - przy udzielaniu kredytów hipotecznych najważniejsze są stopy referencyjne, np. WIBOR, LIBOR, EURIBOR, czyli średnia stopa oprocentowania kredytów oferowanych na międzybankowym rynku pieniężnym.

Rekomendacja T - rekomendacja Komisji Nadzoru Finansowego stanowiąca zbiór zasad dotyczących dobrych praktyk w zakresie zarządzania ryzykiem detalicznym ekspozycji kredytowych. Rekomendacja T - reguluje zasady wyliczania przez banki zdolności kredytowej, przez klientów zaciągających kredyty hipoteczne. Komisja Nadzoru Finansowego wprowadziła swoją rekomendację ze względu na zbyt duże rozluźnienie przez banki zasad polityki kredytowej. Rekomendacja ta wprowadza konieczność sprawdzania przez banki wszelkich elementów mogących mieć istotny wpływ na zdolność kredytobiorców zobowiązanych do spłaty oraz obsługi zobowiązań. Przyjmowane parametry powinny być uwzględnianie w formule oceny zdolności kredytowej w wysokościach ustalonych w sposób rzetelny i obiektywny.